Kiedy malarstwo uwiecznia miłość (Część II)
Powracamy z naszą podróżą w głąb serc najwybitniejszych artystów, którzy dali początek niezapomnianym obrazom, na których została uwieczniona miłość.
Dzielimy się z Wami selekcją naszych ulubionych dzieł, które pozwolą Wam czerpać inspirację z miłości.
Claude Monet i Camille Doncieux
Claude Monet był francuskim malarzem, ojcem impresjonizmu. W 1865 roku poznał kobietę, która zainspirowała jego najpiękniejsze dzieła, Camille Doncieux. Szybko stała się jego muzą, a obraz Kobieta w zielonej sukni dobitnie wyraża jego uczucia do tej 18-letniej dziewczyny. Zaręczona już z innym mężczyzną, urocza Camille zostawiła wszystko, by zostać żoną Claude'a Moneta, matką jego dwójki dzieci i ulubioną modelką.
Jej życie przypomina bajkę o cyganerii, pełną romantyzmu, wolności i artystycznych uniesień. Urzeczony jej urodą i asertywną spontanicznością, nie przestawał przedstawiać jej w swoich obrazach, w których zajmowała centralne miejsce. Płomienna namiętność prysła, gdy u Camille zdiagnozowano nowotwór macicy.
Chcąc uchwycić każdy moment jej życia, Monet malował ją gorączkowo, posuwając się nawet do namalowania jej ostatniego oddechu na łożu śmierci. Każde pociągnięcie pędzla czyniło jego miłość boską i wieczną. Camille pozostała jego muzą, nawet gdy kilka lat po jej śmierci poślubił inną kobietę.
Kobieta w zielonej sukni, 1866, Claude Monet
Gustave Klimt i Emilie Flöge
Wiedeński malarz symbolista, Gustave Klimt, był wielkim uwodzicielem. W 1891 roku poznał projektantkę mody Emilie Flöge, której siostra była żoną jego brata. Malarz szybko się w niej zakochał.
Woląc zachować swoją miłość w tajemnicy, Klimt dawał wyraz uczuciu w swoich dziełach, w których uczynił Emilie swoją namiętną i boską kochanką. Przedstawiana na licznych obrazach, uznawana była przez malarza za "jego wieczną muzę". Urzekało go w niej wszystko.
Pocałunek (1907-1908) to ikoniczny obraz mistrza, w którym modelką jest Emilie i który stanowi prawdziwy hymn na cześć miłości. Kontemplujemy fuzję dwóch ciał obejmujących się pod złotym deszczem. Przepełnieni miłością kochankowie wydają się być sami na świecie, przepełnieni czułością i namiętnością.
W rezultacie, dzieło to najlepiej oddaje charakter związku Gustave'a Klimta z Emilie Flöge, fuzja dwóch dusz pijanych pożądaniem, które wolały wieczność od sfrustrowanej teraźniejszości.
Pocałunek, 1907-1908, Gustave Klimt
Frida Kahlo i Diego Rivera
Frida Kahlo jest kwintesencją meksykańskiej malarstwa. W 1927 roku podeszła do swojego alter ego Diego Rivery u stóp rusztowania. On był malarzem i razem dzielili miłość do Meksyku i jego kolorów. Postrzegała go jako mentora, a on był pod wrażeniem jej siły i talentu. Rzeczywiście, Frida, chora na polio i niepełnosprawna w wyniku wypadku, malowała na łóżku, aby przepędzić swoje cierpienie.
Diego szybko zakochał się w jej energii. O niej i jej obrazach powiedział: "Przekazują witalną zmysłowość wzbogaconą bezwzględnym, ale wrażliwym zmysłem obserwacji. Było dla mnie oczywiste, że ta dziewczyna jest prawdziwą artystką".
Pobrali się w 1929 roku, ale ich historia została naznaczona niewiernością Diego i romansami Fridy w odpowiedzi na jego liczne zdrady. Mimo to para poświęciła się rzadkiej i prawdziwej miłości. Po rozwodzie, w 1940 roku ponownie się pobrali, a Diego przysięgał jej wierność. Trwał u jej boku, jak na obrazie Frida i Diego Rivera (1931), i pozostał jej skałą, ramieniem, ukochanym, towarzysząc jej aż do ostatnich dni.
Frida i Diego Rivera, 1931, Frida Kahlo
Gustave Courbet i Virginie Binet
Gustave Courbet był francuskim malarzem, rzeźbiarzem, czołowym przedstawicielem ruchu realistycznego. W 1840 roku, w wieku 22 lat, poznał Virginie Binet, starszą od niego o 11 lat. Zakochana, pojechała za nim do Paryża i stała się jego modelką w licznych kompozycjach i rysunkach.
Obraz Szczęśliwi kochankowie (Les Amants heureux lub Les Amants dans la campagne) ukazuje zakochanego Courbeta i całkowicie zauroczoną Virginię. Ich miłość, jak walc, prowadzi ich w rytm szczęścia. Mimo to, Courbet, w poszukiwaniu uznania zawodowego stopniowo zaczął oddalać się od swojej partnerki i syna. Zniesmaczona zachowaniem kochanka, który po ponad dziesięciu latach wspólnego życia odmówił ślubu, Virginie odeszła od niego.
Malarz, choć początkowo zdawał się akceptować to rozstanie, był zdruzgotany, a swoje cierpienie wyraził w autoportrecie Ranny mężczyzna, który namalował ponownie po ich rozstaniu. Virginie, na której spokojnie spoczywał w pierwszej wersji, zostaje wymazana, symbolizuje ją okrutna i niszcząca nieobecność. Nie mogąc zatrzymać miłości swojego życia, Courbet zachował ten obraz aż do swojej śmierci w 1877 roku. Ostatni hołd dla swojej zmarłej muzy.
Szczęśliwi kochankowie lub Kochankowie na wsi, 1844, Gustave Courbet
Jeśli zainteresował Cię ten artykuł, sprawdź też:
Kiedy malarstwo uwiecznia miłość (Część I)
Najpiękniejsze listy miłosne w historii
